Dünyanın sonunda bir bahçe nasıl görünebilir?

nsanlar tarafından kuşatılmış, artık yaşanamaz durumda olan tipik bir Melbourne banliyö evi bataklığa gömülür - belki de buna sel veya yükselen deniz seviyeleri neden olmuştur. Vahşi bir bitki örtüsü, inşa edilmiş yapıların etrafında ve üzerinde sürünür, kendi kendine tohumlanan bahçe kaçışlarından oluşan bir orman.

Ya da plan bu zaten. Bu aşamada sergi, bir inşaatçının endişe rüyasından bir şantiye olarak bir bahçe değil. 31 Mart'ta Carlton Gardens'daki Melbourne Uluslararası Çiçek ve Bahçe Şovu için hazır olacak . Çok Yakında başlıklı yerleştirme, Akas Peyzaj Mimarlığı ve Nrth Landscapes tarafından Melbourne'ün banliyö bahçeleri için olası bir geleceği araştıran bir vitrin bahçesidir.

Bir hava tahtası evinin köşesi ve sadece köşesi, Melbourne'ün batı ve kuzeydeki lav ovalarının karakteristik ana kayası olan volkanik bazalt olan bir mavi taş moloz yığını üzerine temkinli bir şekilde eğilir. Önümüzdeki hafta boyunca, yüzlerce saksılı ağaç, çalı ve çimen taşınacak, toprak ve malç altına saklanacak ve on yıllardır terk edilmiş bir bahçeyi düşündürecek.

2020 fuarı için planlanan sergi, ardından Covid-19 nedeniyle iki kez ertelendi. Yine de ürkütücü bir şekilde Queensland'deki son zamanlardaki yıkıcı selden gelen görüntülere benziyor - yeterince yakın ki başka bir sergici bunu "neler olduğunu düşününce biraz tatsız" olarak nitelendirdi.

Akas'ın eş direktörü Alistair Kirkpatrick, biraz sert bir tavırla, “Eh, hükümetin iklim değişikliği konusunda harekete geçmemesinin pek hoş olmadığını düşünüyorum ” diyor. Diğer yönetmen yardımcısı Anthony Sharples ona katıldı.

Peki, insanları kaçmaya zorlayan bir iklim felaketinden hayatta kalanlar olarak hangi bitkileri seçtiler?

Sharples, "İçinde sahip olduğumuz bitkilerin çoğu, zaten gerçekten yaygın olarak kullanılan bahçe bitkileridir, bu kasıtlıydı" diyor. "Yerli, yerli [Melbourne bölgesine özgü] ve egzotik bitkiler - üçünü de kullanmak istedik.

Peyzaj kendi haline bırakılırsa bitkiler yeni bir ekoloji oluşturacaktır. Pek çok ev bitkisi kaçışımız olacak ve birbirine geçen pek çok farklı bitki türü olacak. Seçtiğimiz tüm bitkilerin aslında Melbourne'deki terk edilmiş bahçelerde büyüdüğünü gördük."

Gümüş dolar sakızı ( Eucalyptus cinerea ), gingko ( Ginkgo biloba ) ve kıyı çay ağacı ( Leptospermum laevigatum ) gibi ağaçlar lomandra ( Lomandra longifolia ) ve miscanthus ( Miscanthus oligostachyus ) gibi belediye tarafından onaylanmış tipik çalılar ve otların üzerine kalın bir şekilde paketlenecektir . En ağır gölge, yumuşak halı borazanları ( Ajuga reptans ) ve yerli Avustralya menekşeleri ( Viola hederacea) için barınak sağlayacaktır . Ayrıca zencefilli zambak ( Hedychium gardnerianum ) ve kuzu kulakları ( Stachys byzantina ) gibi eski moda favoriler de var.

Kirkpatrick, "yerli" ve "tanıtılmış" bitkiler arasındaki ayrımın her zaman bilimsel incelemeyi yakın tutmayabileceğini öne sürüyor.

"Dr Angela Moles, bir Güney Afrika otu olan Arctotheca calendula [cape karahindiba] üzerinde bu inanılmaz çalışmayı yaptı . Güney Afrika'daki muadilinden genetik olarak o kadar farklı olduğunu keşfetti ki, bilimsel bir bakış açısından, aslında bir Avustralya yerli türüydü. Dolayısıyla bu ikili sistemin ötesine geçmemiz gerektiğini düşünüyorum.”

Bu arada, Nrth Peyzaj yeni-eski evi bitiriyor, bu biraz yaratıcı problem çözme gerektiren bir süreç.

Peyzaj mimarı Ryan Parker, soyulması boya etkisi yaratmak için yepyeni tahtaları kaygan lanolinle kapladı, ardından katlar arasında kurumasını beklemeden boyadı - yapmamanız gereken her şey. Çatıda, marangoz Danny paslı çatı çivilerini kasten garip açılarla dövüyor.

Sonuç, esrarengiz bir şekilde yıpranmış.

“Bütün bu malzemeleri sürdürülebilirlik adına yeni satın aldık, bu yüzden kendimizle çelişiyoruz, ancak hacklenebildikleri ve [yapabiliriz] bir şekilde tekrar ortaya çıkarılabilecek, paketlerinden çıkarılabilecek ve alınabilecekleri sürece. bir yere…” Parker omuz silkiyor.

Aslında, evin oluklu demir çatısı ve kurtarmada bulunan kanat penceresiyle, hava tahtası proje için yeni satın alınan birkaç şeyden biri.

Sürdürülebilir bahçeler daha popüler hale geldikçe, müşteriler geri dönüştürülmüş malzemelere daha açık hale geliyor ve daha az katı kontrollü bir estetiği tercih ediyor.

Sharples, "Pek çok insan bahçesine çıkmak istediğini, onun kendi küçük vahaları gibi hissetmesini ve fazla büyümüş hissetmesini istediğini söyleyecektir" diyor.

Ancak bu zor bir dengeleme eylemidir: Sürdürülebilirlik moda olduğunda, bir estetiğe indirgenme riski taşır. Bahçıvanlar, sürdürülebilirliğin bir titreşimden daha fazlası olduğundan emin olmak için ne yapabilir?

Sharples'ın yanıtı hemen: bir gölet inşa edin.

“Su bahçenin kalbidir. Alanı serin tutar. Hayvanları ve biyolojik çeşitliliği bahçeye getirir. Ve bir göletin yanında oturmak çok rahatlatıcı.”

Kiracılar ve küçük alanlardaki insanlar ne olacak? Minicik balkonumda su özelliği olabilir mi acaba diye soruyorum.

"Evet kesinlikle!" diyor Sharples. Su tutan herhangi bir geniş, geniş ağızlı tekne, balıklar (sivrisinek larvalarını tutmak için) ve su bitkileri (balıkları mutlu etmek için) için yeterince büyük olması koşuluyla bir gölet olabilir. Ancak basit bir kuş banyosu bile sıcak günlerde kuşlar ve yerli arılar için can simidi olabilir.

Ayrıca, yerli bir hayvanın her zaman yerli bir bitkiyi tercih edeceğini düşünmeyin diye ekliyor. Avustralya ekosistemleri hızla değişti; Tanıtılan bir bitki, özellikle yerel gıda kaynakları veya yuvalama alanları azaldıysa, artık yerli hayvanlar için kritik bir kaynak sağlayabilir. Yoğun çalılık özellikle küçük yerli kuşlar için önemlidir.

Sonuç olarak ekip, serginin insanlara sadece balık havuzları değil, aynı zamanda siyasi ivme inşa etme konusunda ilham vermesini umuyor.

Kirkpatrick, "İklim değişikliği konusunda hemen radikal bir eylemde bulunmazsak, yakında olacak olan bu" diyor.

"Ve dünya güzel olacak. Ama yapmayacağız.”

Liz Crash, şu anda Yarra Bend Park'ın sosyal tarihi üzerinde çalışan Melburnian bir yazar ve yerel tarihçidir.