Pandemide gelecekleri karartıldı şimdi yine aldatılıyorlar

Durum sadece İngiltere için geçerli değil tüm dünyada aynı sorun var. Duyarlı ülkeler kayıp nesillerin peşine düştü. Az duyarlılar söylem olarak kullandı duyarsızlar için bir şey fark etmiyor. Bugün İngiltere Avrupa medeniyetinin veya gelişmişliğinin iyi yerinde bulunurken kayıp nesil kaygısı yaşıyor. Aslında yazının konusunun İngiltere olmnasının bir önemi yok isimler ve kurumlar değişebilir fakat sorunlar baki kalmaya devam ediyor. Gaby Hinsliff'in kaleminden...

İNGİLTERE PANDEMİDE KAYBOLAN NESLİN SANCISINI YAŞIYOR

Lanet olası bir rapor, Covid okullarının kapanmasının İngiltere'de 'ulusal bir felaket' olduğunu söylüyor. Kayıp bir nesli önlemek için harekete geçmemiz gerekiyor

Lanet olası bir rapor, Covid okullarının kapanmasının İngiltere'de ve diğer ülkelerde 'ulusal bir felaket' olduğunu söylüyor. Kayıp bir nesli önlemek için harekete geçmemiz gerekiyor

Şimdiye kadar bitmesi gerekiyordu, ancak pandemi senaryoyu takip ediyor gibi görünmüyor.

Öğretmenlerin tekrar hastalanması ve sıraların hızla boşalmasıyla Covid, son birkaç hafta içinde okulları bir kez daha silip süpürdü. Omicron'un yeni ekstra bulaşıcı türü, son iki yılda çok şey kaçırmış çocuklar için tam yanlış zamanda geliyor ve İngiltere'de bu bahar şimdi Sats, GCSE veya A-seviyeleri ile karşı karşıya.

Tory başkanı Robert Halfon'ın iki yıldır bu konuda ısrarla endişelendiği Commons eğitim seçim komitesinden bir rapor , yakın zamanda İngiltere'deki okulların kapanmasının “çocuklar ve gençler için ulusal bir felaketten başka bir şey olmadığı” sonucuna vardı. en yoksun bölgelerdeki öğrenciler bazı derslerde sekiz aya kadar geriden ve hükümetin “yetişme” ulusal ders programı (NTP) sunamadığı içintam olarak en çok ihtiyaç duyulan yerlerde.

Okullar, özel ders veren şirketlerin son dakikada dersleri iptal ettiğini veya öğretmeleri gereken konu hakkında hiçbir bilgisi olmayan öğretmenler gönderdiğini bildirdi; hüsrana uğrayan başöğretmenler komiteye parayı kendilerinin daha iyi harcayabileceklerini söylediler.

Tüm bunlar, çocukları Covid öncesi oldukları yere geri döndürmeyi bile zorlaştırıyor, ileriye doğru büyük adımlar atmayı boşverin. Yine de bu hafta eğitim sekreteri Nadhim Zahawi, İngiltere'deki ilkokul çocukları için okuma, yazma ve matematikte yeni yüksek hedefleri doğrulayan ve 2030 yılına kadar GCSE sonuçlarını iyileştiren iddialı bir beyaz kitap yayınladı.

Çocuklar için hırslı olmakta haklı. Ancak, geride kalan çocuklara yardım edileceğine dair bir “ebeveyn taahhüdü” hakkında belirsiz konuşma - daha önce öğretmenlerin tam olarak ne yapmaya çalıştığını düşünen var mı? – mucizeler yaratmayı ne kadar kesin olarak düşündüklerini ikna edici bir şekilde açıklamakta yetersiz kalıyor:

,yeni rakamlarBu hafta yayınlanan rapor, 2021 sonbaharına kadar ortalama ilkokul öğrencilerinin matematikte hala 1,9 ay geride olduğunu gösteriyor (ancak bu, yaz aylarında oldukları 2,8 ay gerisinde belirgin bir gelişme olmasına rağmen). Çocukların ruh sağlığı hizmetleri için bekleme listelerinin tavan yaptığı (ki bu da duygusal ve davranışsal zorlukların sınıfta taşması anlamına gelir) ve geçim krizinin daha fazla aileyi umutsuz koşullara sürüklediği bir zamanda, bir şey tam olarak ortaya çıkmıyor.

Zahawi, aşı bakanı olarak hızlı bir geçmişe sahip olan selefi Gavin Williamson'dan çok daha emin. Yakalama programını daha fazla kavraması muhtemeldir ve okullara kendileri için işe yarayan düzenlemeler yapma konusunda daha fazla özgürlük vermeyi ima etti. Ama bunu ucuza yapmaya çalışmak zorunda, bu da gerçekten büyük fikirleri dışlıyor.

Hükümetin "çar" olarak seçtiği Kevan Collins, tekliflerinin çok pahalı olduğu gerekçesiyle reddedilmesi üzerine geçen yıl istifa etti ve bakanların sonunda açıkladığı daha sınırlı program, geçen yıl Hollandalı özel şirket Randstad'dan şaşırtıcı derecede düşük bir teklife ihale edildi. , tahmin edilebileceği gibi kötü sonuçlarla (seçilen komite duyduRandstad programının “bürokratik bir kabus” olduğunu ve çevrimiçi eğitim merkezinin “işlevsiz olduğunu” söyledi).

Aylarca uygun dersleri kaçıran çocuklara yardım etmek için hiç yoktan var olan eğitimli öğretmenleri bir araya getirmek asla kolay olmayacaktı. Ancak işler, eğitimdeki herkesin korktuğu senaryoya göre - bu karantina, zengin ve fakir çocuklar arasındaki farkı kapatmak için yıllarca süren sıkı çalışmayı ortadan kaldıracak - şimdi gerçek olma riskiyle karşı karşıya ve çocukların yaşam şansları için üzücü sonuçlar doğuruyor.

Evde eğitim herkes için zordu, ancak orta sınıf ebeveynler bununla başa çıkmak için daha iyi bir konumdaydı ve işler ters giderse daha sonra özel yardım alabilirdi. Daha az şanslı sınıf arkadaşları için, NTP bir can simidi olmalıydı, ancak geçen bahardan itibaren ulaşamadı.hedef okullarının üçte birinden fazlası İngiltere'nin kuzey doğusunda ve çocukların öğrenme kaybının en derin olduğu iki bölge olan Yorkshire ve Humber'da. Seviye atlamak için çok fazla.

Eski bir okul müdürü olan İngiltere çocuk komiseri Rachel de Souza, bu arada pandemi sırasında radardan kaybolan "hayalet çocukların" sayısı konusunda uyarıda bulundu. 2020 yazında, okulların sonbaharda güvenli bir şekilde açılıp açılmayacağına dair tartışmalar sürerken, büyük endişesi, bazı gençlerin evde aylar sonra okulu bırakıp bir daha asla eğitime geri dönmeyeceği olan şehir içi bir ortaokulun başkanıyla konuştum.

Yaş yelpazesinin diğer ucunda, daha az ailedezavantajlı geçmişe sahip iki yaşındaki çocuklar için onları okula hazırlamaya yardımcı olan ücretsiz kreş tekliflerini kabul ediyorlar; Çocuk merkezleri, bebekleri doğduklarından beri yüz yüze profesyonel görüşmeyi neredeyse hiç görmemiş ve resmi işlerle uğraşma alışkanlığını kaybetmiş aileleri rapor ediyor.

Ne aşı ne de bilinmeyen yeni bir virüse karşı bağışıklık olmadan okulları ilk karantina boyunca herkese açık tutmak ne yazık ki uygulanabilir bir olasılık değildi: Boris Johnson denemiş olsa bile, öğretmenler hastalandıkça okullar zaten kapanmak zorunda kalacaktı. .

Okulların kapanması, enfeksiyonun yayılmasını sınırlayarak muhtemelen ebeveynlerin ve büyükanne ve büyükbabaların hayatlarını kurtardı. Ama şimdi tüm enerjimizi çocukların kaçırdıklarını telafi etmeye odaklamalıyız. Sonsuza kadar korkmuş bir “kayıp nesil” olmak zorunda değiller. Ancak işleri tersine çevirmek için bu kadar çok şansın zaten boşa gitmiş olması çileden çıkarıcı: Kararlı hareket etmezsek, bu gençleri önümüzdeki yıllarda yüzüstü bırakmanın sosyal, akademik ve ekonomik sonuçlarını yaşıyor olacağız.

Gaby Hinsliff, Guardian köşe yazarıdır.