David Harewood: Dünyanın çözülüşünü izliyoruz

Tüm çekimler Covid tarafından iptal edildikten sonra, aktör kendini hayatına derin bir bakış atarken ve yeni bir güç bulduğunu buldu.

Bir Amerikan televizyon şovunun çekimlerinin son günlerinde, virüs haberlerinin süzülmeye başladığı Vancouver'daydı. Vancouver, film prodüksiyonu için yoğun bir yerdir; şehir merkezi, haftanın herhangi bir gününde bir dizi film ekibine ev sahipliği yapıyor, ancak bu öğleden sonra, prodüksiyonların sağda solda kapatıldığı ve herkesin eve gönderildiği haberi yayılmaya başladı. Ardından üzerinde çalıştığım prodüksiyonun çekimleri de iptal edildi; gösteri "devam etmeyecekti". Her şey durdu.

Harewood adımın kökeni ve köle ticareti ve Batı Yorkshire'daki Harewood Evi ile bağlantıları hakkında bir belgesel çekmek için hâlâ Barbados'a uçabiliyordum. Adaya daha önce birçok kez gitmiş olmama rağmen, bu eşsiz ve rahatsız edici bir yolculuktu. Zamanımı halkımın muamelesiyle ilgili rahatsız edici gerçekleri ortaya çıkarmak için harcadım - ama kendimi ilk kez zor ve acı verici gerçeklerle karşı karşıya bulmadım.

Birkaç yıl önce, 23 yaşında kendi psikotik çöküşümü araştırdığım ruh sağlığıyla ilgili bir dizi filmden birinde yer aldım . Olanların çoğunu unutmuştum ama belgesel rahatsız edici düşünceleri geri getirdi. ve yıllar önce yaşadığım duygular.

Bu beni gerçekten çok korkuttu ve çekimler biter bitmez, uyandırdığı duyguları unutmak için memnuniyetle Vancouver'a kaçtım. Ancak bu sefer, Barbados seyahatimden sonra kendimi karantinanın ortasında İngiltere'ye dönerken, terk edilmiş bir Heathrow havaalanından geçerken, beş yıl önce satın aldığım ve zar zor yaşadığım bir eve giderken buldum. Pandeminin dört ayında, ben dokuz yılda kendi yatağımda yatarak geçirdiğim en uzun süre olduğunu fark ettim.

Düşüncelerimle baş başa, hayatımı daha önce hiç düşünmediğim şekilde değerlendirmek için zamanım oldu. Bence pek çok insan kendilerini benzer bir durumda buldu ve buldukları şeyle epeyce mücadele etti. İnsanlar aileleriyle bir arada olmanın zorluklarını keşfettikçe ilişkiler bozuldu, evlilikler sona erdi ve stres seviyeleri tavan yaptı.

George Floyd, Mayıs 2020'de bir ABD polisi tarafından öldürüldüğünde, ırk ve eşitsizlik hakkında dünya çapında yankılanan büyük bir tartışmayı harekete geçirdi. Yine de İngiltere'de ırkçılığın bir Amerikan sorunu olduğunu , Sewell raporunun aylar önce vardığı gibi burada gerçekten var olmayan bir şey olduğunu ilan eden seslerin olduğu hissine kapıldım .

Ve o anda, bilgisayarımı kaptım ve öfkeyle yazmaya başladım, hayat hikayemi vahşice dürüst bir şekilde not aldım. Pandemi sırasında öğrendiğim tüm rahatsız edici gerçekleri aldım ve onları biçime ve bölüme yerleştirdim. Beş ay ve 80.000 kelime sonra, uygun bir şekilde Belki Buraya Ait Değilim başlıklı ilk kitabıma sahip oldum .

Geçen iki yıl bana hayatıma derinlemesine bakmam için zaman verdi ve kırılganlıklarım konusunda dürüst olmanın, başkalarının da güvensizlikleri hakkında açıkça konuşmasına ve bunu yaparken yeni bir güç bulmasına olanak tanıdığını gördüm. Şimdi en tuhaf zamanlarda yaşıyoruz:

insanlar size yukarı aşağı olduğunu ve suçlu, aptal, soytarıların aslında tehlikeli, bencil şarlatanlardan ziyade politik dahiler olduğunu söyleyecektir. Etrafıma bakıyorum ve merak ediyorum, aynı gerçekliğin parçası mıyım? Son birkaç yılını kendimizi anlamaya harcayanlarımız, şimdi oturup etrafımızdaki dünyanın çözülüşünü izliyoruz.

Yapabileceğimiz tek şey, karanlığı uzak tutmaya yeteceğini umarak biraz daha ışık saçmaya devam etmek.

***

David Harewood, oyuncu ve yazar. Belki Buraya Ait Değilim adlı kitabı Bluebird tarafından yayınlandı